ساع

لغت نامه دهخدا

ساع. ( ع اِ ) ج ِ ساعة. ( منتهی الارب ) ( المنجد ). از مصدر سَوع. رجوع به ساعت شود.

فرهنگ فارسی

ساعه
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال ورق فال ورق فال عشق فال عشق فال چوب فال چوب فال فنجان فال فنجان