لغت نامه دهخدا زمین گرد. [ زَ گ َ ] ( نف مرکب ) گردنده در زمین. دربیت زیر کنایه از عالمگیر و مشهور است : صیت او چون خضر و بختش چون مسیح این زمین گرد آن فلک پیمای باد.خاقانی.
