ره سپردن

لغت نامه دهخدا

ره سپردن. [ رَه ْ س ِ پ َ / پ ُ دَ ] ( مص مرکب ) راه سپردن. درنوشتن راه. درنوردیدن راه. کنایه از رفتن. ( یادداشت مؤلف ) :
فتنه ره تقدیر وقضا هرگز نسپرد
تا فکرت او پایه تقدیر و قضا شد.مسعودسعد.رجوع به راه سپردن شود.