لغت نامه دهخدا
هر آن کس که پیش تو گیرد پناه
گرش رنجه داری تو باشد گناه.فردوسی.بدو گفت زرمهر کای شهریار
روان را بدین کار رنجه مدار.فردوسی.جنگ یکسو نه و دلشاد بزی
خویشتن را ومرا رنجه مدار.فرخی.ور نخواهد ماند باتو باغ و خانه خیرخیر
خویشتن رارنجه چون داری و چون شمعون کنی.ناصرخسرو.تا چند رنجه دارم در عشق دوست جان
تا چند بسته دارم در بند یار دل.سوزنی.خویشتن رنجه مدار از قبل فقد مراد
می خور انگار که آن نیز وفا و کرم است.ظهیر فاریابی ( از شعوری ).
