رستمان

لغت نامه دهخدا

رستمان. [ رُ ت َ ] ( اِخ ) دهی از دهستان خورخوره بخش دیواندره شهرستان سنندج. سکنه آن 340 تن. آب آن از چشمه. محصول آنجا غلات و لبنیات و حبوب و عسل. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).
رستمان. [ رُ ت َ ] ( اِخ ) تیره ای از ایل کلهر کردستان. رجوع به جغرافیای سیاسی کیهان ص 62 شود.