معنی دیر البحری

لغت نامه دهخدا

دیرالبحری. [ دِ رُل ْ ب َ ری ی ] ( اِخ ) از امکنه باستانی مهم مصر، بر ساحل غربی نیل نزدیک طیوه و مقایل کرنک است. در کاوشهای 1903 تا 1906 م. معبد و مقبره منتوحوتپ سوم شاه سلسله یازدهم کشف شد. نزدیک آن معبدی است که در زمان حتشپسوت ، ملکه سلسله هجدهم ساخته شده است. این معبد از حدود 1500 سال قبل از میلاد است و در کتیبه ها و حجاریهای آن از داستان تولد حتشپسوت و لشکرکشی وی به پونْت ( احتمالاً سومالی ) سخن رفته و گاستون ماسپرو، مصرشناس فرانسوی اجساد مومیائی شده ای از خاندان سلطنتی مصر در اینجا کشف کرد ( 1881 م. ) و در 1891 م. اجساد مومیائی شده دیگری نیز کشف شد. ( از دائرة المعارف فارسی ).

دانشنامه عمومی

دیر البحری محوطه ای باستانی و مجموعه ای آرامگاهی متشکل از معبد ها و گورها است که در کرانه غربی رود نیل در مقابل شهر اقصر و معبدهای کارناک قرار دارد. این ناحیه درست در جنوب دره پادشاهان و در زیر صخره های کوه تبس در مصر علیا است.
نام این منطقه از آن روی "دیر البحری" ( در عربی به معنای «دیر و کلیسای دریا» ) خوانده می شود که در گذشته در آن کلیسایی قبطی قرار داشته.
• منتوهوتپ یکم ( دودمان یازدهم ) به تبس نقل مکان کرد و در دیر البحری معبد - آرامگاه بزرگی بنا کرد.
• منتوهوتپ دوم، که یکپارچه کننده دوباره مصر در پادشاهی میانه بود، مجموعه آرامگاه نامتعارفی در دیر البحری ساخت که شامل سازه ای بر روی چندین طبقه می شد.
• منتوهوتپ سوم مجموعه آرامگاه خود را در این منطقه ساخت.
• شهبانو حتچپسوت ( دودمان هجدهم، پادشاهی نوین ) معبد - آرامگاهی در دیر البحری ساخت که امروزه بیشتر شهرت ناحیه برای همین معبد است.