دهان گشاده

لغت نامه دهخدا

دهان گشاده. [ دَ گ ُ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) که دهان او گشاده باشد. با دهان باز. گشوده دهان. || کنایه است از متعجب و متحیر :
تیر گردون دهان گشاده بماند
پیش تیغ زبانش چون سوفار.خاقانی.سوفاروش ز حیرت وحشی دهان گشاده
شه چون زبان خنجر کرده به تیر لالش.خاقانی.