لغت نامه دهخدا درطلبی. [ دُ طَ ل َ ] ( حامص مرکب ) حالت دُرطلب. جویای در بودن. طالب در بودن : دُر می طلبید و درنمی یافت در درطلبی عنان نمی تافت.نظامی.
