لغت نامه دهخدا خوشخوارگی. [ خوَش ْ / خُش ْ خوا / خا رَ / رِ ] ( حامص مرکب ) عمل و حالت خوشخوار. عمل خوب خوردن. || راحتی. عیش خوش. گذران خوش : جهان می گذارد به خوشخوارگی به اندازه دارد تک بارگی.نظامی.
