لغت نامه دهخدا خوش لقائی. [ خوَش ْ / خُش ْ ل ِ ] ( حامص مرکب ) خوب رویی. تازه رویی. خوش منظری : بشغل دل و رنج تن کم نکردی ازین تازه رویی وزین خوش لقایی.فرخی.
