لغت نامه دهخدا خوش حافظه. [ خوَش ْ / خُش ْ ف ِ ظَ / ظِ ] ( ص مرکب ) آنکه حافظه نیکو دارد. آنکه مطالب را زود حفظ کند و دیراز یاد برد. نیک یاد. ( یادداشت مؤلف ). بایادوهوش.
