خورشید پیکر

لغت نامه دهخدا

خورشیدپیکر. [ خوَرْ / خُرْ پ َ / پ ِ ک َ ] ( ص مرکب ) آفتاب طلعت. ( آنندراج ). خوبروی. جمیل. ( ناظم الاطباء ) : و پسر ماه منظر خورشیدپیکر چون درّ یتیم از وی یتیم ماند. ( سندبادنامه ص 149 ).
|| دارای نقش خورشید :
یکی زرد خورشیدپیکر درفش
سرش ماه زرین غلافش بنفش.فردوسی.