لغت نامه دهخدا خورشیدبرق. [ خوَرْ / خُرْ ب َ ] ( ص مرکب ) تابان. درخشان. تابناک : من آن خاقانی دریاضمیرم که ابر خاطرش خورشیدبرقست.خاقانی.
