لغت نامه دهخدا خودخوش.[ خوَدْ / خُدْ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ص مرکب ) شاخ خود خشک شده از درخت. ( یادداشت بخط مؤلف ): صریف ؛ شاخ خودخشک شده از درخت بفارسی خودخوش است. ( منتهی الارب ).
