خواب گذار

لغت نامه دهخدا

خواب گذار. [ خوا/ خا گ ُ ] ( نف مرکب ) معبر. ( محمودبن عمر ). تعبیررؤیاکننده. آنکه رؤیاها را تعبیر و تفسیر می کند. ( یادداشت بخط مؤلف ). رجوع به خواب گزار شود :
ولی توکل تو بی نیاز داشت ترا
ز فال گوی و ز اخترشناس و خواب گذار.امیرمعزی ( از آنندراج ).