خنده گاه

لغت نامه دهخدا

خنده گاه. [ خ َ دَ / دِ ] ( اِ مرکب ) کنایه از لب و دهان معشوق. ( آنندراج ) :
که مهر از خنده گاه شیشه بردار
ز ابر خشک لعل تر فروبار.حکیم زلالی ( از آنندراج ).فکرت او خنده گاه دوست را ماند بدانک
چون خلیل از نار گلبرگ رطیبش یافتم.خاقانی.

فرهنگ فارسی

کنایه از لب و دهان معشوق
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال میلادی فال میلادی فال پی ام سی فال پی ام سی فال تخمین زمان فال تخمین زمان فال شیخ بهایی فال شیخ بهایی