لغت نامه دهخدا خلق شکار. [ خ َ ش ِ ] ( ص مرکب ) شکارکننده مردم. بدام اندازنده مردم : بازِ جهان تیزپرّو خلق شکار است بازِ جهان را بجز شکار چه کار است ؟ناصرخسرو.
