خستگان

لغت نامه دهخدا

خستگان. [ خ َ ت َ / ت ِ ] ( اِ ) ج ِ خسته بمعنی درمانده. || مجروحان. آزردگان :
بگرد اندرون تیر چون ژاله بود
همه دشت از آن خستگان ناله بود.فردوسی.خاص نوالش نفس خستگان
پیک روانش قدم بستگان.نظامی.از درون خستگان اندیشه کن.سعدی.