لغت نامه دهخدا
خابی ٔ. [ ب ِ ءْ ] ( ع ص ) ناامید. یقال : کید خابی ٔ؛ ای خائب. ( اقرب الموارد ).
خابی
خابی ٔ. [ ب ِ ءْ ] ( ع ص ) ناامید. یقال : کید خابی ٔ؛ ای خائب. ( اقرب الموارد ).
خابی ٔ. [ ب ِ ءْ ] ( ع ص ) ناامید. یقال : کید خابی ٔ؛ ای خائب. ( اقرب الموارد ).
