لغت نامه دهخدا حسن مطلق.[ ح ُ ن ِ م ُ ل َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) حسن باری تعالی که عدم و تنزل ندارد. ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ).
