لغت نامه دهخدا جزیت ده. [ ج ِزْ ی َ دِه ْ ] ( نف مرکب ) خراج ده. آنکه خراج دهد : باغ ارم از امید و بیمت جزیت ده نافه نسیمت.نظامی.رجوع به جزیه شود.
