جان سوختن

لغت نامه دهخدا

جان سوختن. [ ت َ ] ( مص مرکب ) آتش گرفتن جان. رنج کشیدن جان. آزردن جان :
از فراق تو مرا چون سوخت جان
چون ننالم بی تو ای جان جهان.مولوی. || آزردن جان :
برغم من بحریفان می شبانه مکش
مسوز جان من و آه عاشقانه مکش.فغانی شیرازی ( از ارمغان آصفی ).

فرهنگ فارسی

آتش گرفتن جان
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تاروت فال تاروت فال عشقی فال عشقی فال میلادی فال میلادی فال اعداد فال اعداد