ثغره

لغت نامه دهخدا

( ثغرة ) ثغرة. [ ث ُ رَ ] ( ع اِ ) موی بغل. || مغاکچه سینه شتر که جای نحر است. || مغاک سینه و چال گردن. مغاک گلو و چنبر گردن. مغاکی که میان سینه و شکم باشد. ( غیاث اللغة از شرح نصاب و کنز ). || گو بالای سینه اسب. || کرانه زمین. || راه نرم و هموار. ج ، ثُغر.
ثغرة. [ ث َ رَ ] ( ع اِ ) یک بُنه ثَغر.
ثغره. [ ث ُ رَ ] ( اِخ ) ناحیه ای است از توابع مدینه. ( مراصد الاطلاع ).

فرهنگ فارسی

یک بنه ثغر
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال سنجش فال سنجش فال آرزو فال آرزو فال تماس فال تماس فال احساس فال احساس