تیمین

لغت نامه دهخدا

تیمین. [ ت َ ] ( ع مص ) بر دست راست رفتن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || به یُمن شدن. ( تاج المصادر بیهقی ). به یُمن درآمدن. || به برکت دعا کردن کسی را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). یقال : یمن علیه. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

بر دست راست رفتن به یمن شدن

دانشنامه عمومی

با تیامین اشتباه گرفته نشود.
تیمین یک باز نوکلئوتیدی و از مشتقات پیریمیدین است که فقط در ساختار دنا ( دی ان ای ) دیده می شود. این باز در دنا ( دی ان ای ) فقط با آدنین ترکیب می شود یا به آن می چسبد. به دلیل این که این باز اولین بار از بافت تیموس جدا شد، نام آن را تیمین نهاده اند.
همان طور که نام دیگر آن ( متیل یوراسیل ) نشان می دهد، تیمین ممکن است از کربوکسیلاسیون یوراسیل اشتقاق یافته باشد.