لغت نامه دهخدا تیره روزی. [ رَ / رِ ] ( حامص مرکب ) بدبختی. ادبار. تیره بختی. || عیاری و مکاری. ( غیاث اللغات )( آنندراج ). رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود.
