تیرافکن

لغت نامه دهخدا

تیرافکن. [ اَ ک َ ] ( نف مرکب ) تیرانداز. که تیر افکند. پرتاب کننده تیر از کمان و جز آن :
عطارد کرده ز اول خط جوزا
سوی مریخ تیرافکن تماشا.نظامی.رجوع به تیرانداز و تیر و دیگر ترکیبهای آن شود.