معنی تید | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

تید. [ ت َ ] ( ع اِ ) نرمی و آهستگی. یقال : تیدک یا هذا؛ یعنی نرمی و آهستگی کن. و یقال : تیدک زیداً و تید زید؛ یعنی بگذار او را و هو اما مصدر و الکاف مجرورة او اسم فعل ، و الکاف للخطاب. و نزد ابن مالک اسم فعل است وبس. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ).
تید. [ ت َ ] ( اِخ ) نام مدینه منوره و موضعی است. ( از منتهی الارب ). رجوع به تیدد شود.