لغت نامه دهخدا تنگ دهن. [ ت َ دَ هََ ] ( ص مرکب ) خرددهن. || تنگ دهن ؛ ( اِ مرکب )دهان معشوق. ( ناظم الاطباء ). رجوع به تنگ دهان شود.
