تنها خور

لغت نامه دهخدا

تنهاخور. [ ت َ خوَرْ / خُرْ ] ( نف مرکب ) تنهاخوار. که تنها خورد :
مخور تنها گرت خود آب جوی است
که تنهاخور چو دریا تلخ خوی است.نظامی.رجوع به ماده قبل و تنها و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

تنها خواری
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال نخود فال نخود فال نوستراداموس فال نوستراداموس فال میلادی فال میلادی فال تاروت فال تاروت