لغت نامه دهخدا
تألد. [ ت َ ءَل ْ ل ُ ] ( ع مص ) متحیر گشتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
تالد
تألد. [ ت َ ءَل ْ ل ُ ] ( ع مص ) متحیر گشتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
دانشنامه اسلامی
واژه تالد به مال سابق و قدیمی شخص اطلاق می شود، مانند مالی که پیش از ارث بردن داشته است. مقابل آن «طارف» و «طریف» قرار دارد که به مال جدید و تازه مانند سود یا مالی که به تازگی به ارث رسیده اطلاق می گردد.
تالد در خمس
کسی که دو نوع مال در اختیار دارد:مال سابقی که خمسش را پرداخته یا خمسی به آن تعلّق نگرفته (تالد) و مال جدیدی که از سود و ربح مکاسب عایدش شده است (طارف).در جواز برداشت تمامی مئونه سال از سود حاصل از تجارت یا لزوم برداشت از مال تالد، و یا برداشت از هر دو به نسبت هریک ـ مانند آنکه مؤونه، صد تومان باشد و سود (طارف) دویست تومان و مال تالد سیصد تومان، در این صورت مئونه به صورت پنج یک از آن دو گرفته می شود، در نتیجه یک پنجم از مال تالد (شصت تومان) و یک پنجم از سود (چهل تومان) برداشته می شود و خمس باقی مانده از سود که ۱۶۰ تومان باشد پرداخت می گردد ـ اختلاف است. نظر اکثر، بلکه مشهور فقها قول اوّل است.
تالد در ارث
افرادی مانند پدر و پسر که از یکدیگر ارث می برند، چنانچه یکجا بمیرند ـ مانند آنکه غرق شوند یا زیر آوار بمانند، به گونه ای که معلوم نباشد کدام یک زودتر و کدام یک دیرتر مرده است ـ همگی از یکدیگر ارث می برند.حال، با ارث بردنِ یکی از دیگری اگر بخواهیم به آن دیگری ارث بدهیم، آیا از مجموع مال سابق (تالد) و مالی که تازه به ارث رسیده (طارف) به وی ارث داده می شود یا تنها از مال سابق؟ اختلاف است. مشهور، قول دوم است
