لغت نامه دهخدا بیمگه. [ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) مخفف بیمگاه : راهرو را بسیج ره شرطست تیز راندن ز بیمگه شرطست.نظامی.و رجوع به بیمگاه شود.
