لغت نامه دهخدا بی فر. [ ف َ / ف َ رر ] ( ص مرکب ) ( از: بی + فر ) فاقد فر. مقابل بافر. مقابل فره مند : سخنگوی بی فر و بی هوش گشت پیامش سراسر فراموش گشت.فردوسی.رجوع به فر شود.
