لغت نامه دهخدا بن ران. [ ب ُ ن ِ ] ( اِ مرکب ) ریشه ران یعنی مابین شکم و ران. ( ناظم الاطباء ). بعربی مَغبَن گویند و بفارسی بیغوله ران. ( آنندراج ).
