لغت نامه دهخدا بزن بزن. [ ب ِ زَ ب ِ زَ ] ( اِمص مرکب ) ( از: ب + زن... ) زد و خورد. نزاع. درگیری.- بزن بزن درگرفتن ؛ نزاع درگرفتن. زدو خورد شدن.
