بد ادایی

لغت نامه دهخدا

بدادایی. [ ب َ اَ ] ( حامص مرکب ) عمل بدادا. بدکرداری. بدسلوکی. بدرفتاری. ( ناظم الاطباء ). بدخویی. بدگوشتی. گوشت تلخی. ( از یادداشت مؤلف ) : رعایا که تغار بر ایشان می نوشتند از دست ایشان بجان می رسیدند و مع هذا زیادت تغاری به لشکر نمی رسید و بعضی بسبب بدادایی متصرفان و بعضی بجهت آنکه بوکاولان خدمتی می گرفتند و... ( تاریخ غازانی ص 301 ).

فرهنگ فارسی

عمل بد ادا مقابل خوش ادایی.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال سنجش فال سنجش فال چوب فال چوب فال قهوه فال قهوه فال تاروت فال تاروت