باکان

لغت نامه دهخدا

باکان. ( اِخ ) دهی است از دهستان درآگاه بخش سعادت آباد شهرستان بندرعباس که در 60 هزارگزی شمال باختری حاجی آباد و 18 هزارگزی باختر راه شوسه کرمان به بندرعباس در جلگه واقع است ، ناحیه ایست گرمسیر و دارای 97 تن سکنه ، آب آنجا از قنات تأمین میشود، محصول عمده آن خرما و شغل مردمش زراعت و راهش مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).

فرهنگ فارسی

دهی از بندر عباس

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] باکان یا باچان یا بَتْجَنْ، که جمعیت آن در ۱۳۶۷ ش / ۱۹۸۸ حدود ۰۰۰، ۴۵ تن بوده است، جزیره ای مسلمان نشین می باشد.
در جنوب غربی جزیره هالماهرا در منطقه مُلوکای شمالی، در دریای مُلوکا، در ایالت ملوک، در شمال شرقی اندونزی می باشد. شمال آن آتشفشانی با چند چشمه گوگردی، مرکز آن نسبتاً هموار و پست و جنوب آن کوهستانی است. مرتفع ترین نقطه آن ۱۱۱، ۲ متر ارتفاع دارد. طول آن به حدود هشتاد کیلومتر و عرض آن به چهل تا ۴۳ کیلومتر می رسد.
اجزاء مجمع الجزایر باکان
جزیره های کاسیروتا در شمال غربی، ماندیُلْی در مغرب و حدود هشتاد جزیره دیگر با مساحتی حدود ۸۰۰، ۱ کیلومتر مربع مجموعه جزایری را تشکیل می دهد که «باکان» خوانده می شود و در ۱۳۲۹ ش /۱۹۵۰ به ایالت ملوک ملحق شد.
منابع طبیعی و محصولات باکان
معادن طلا، مس و ذغال قهوه ای دارد. محصولات عمده آن ادویه، نارگیل خشک، الوار و صدف مروارید است، و توتون و تنباکو برای مصرف محلی کشت می شود. شهر و بندر عمده آن، لابوها در ساحل غربی جزیره است و فرودگاه دارد.
ترکیب جمعیتی باکان
...