بافور

لغت نامه دهخدا

بافور. ( اِ ) وافور. شاید از واپور، باشد؟ رجوع به وافور شود.
- راه بافور ؛ ( راه وافور ) نامی که در تداول عامه به محله و خیابانی بجنوب شهر قزوین داده شده است و این تسمیه را سبب عبور و توقف وسائط نقلیه موتوری بوده است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم