باغ پیرا

لغت نامه دهخدا

باغ پیرا. ( نف مرکب ) باغبان. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). آنکه باغ را پیراید :
چمن حسن تو هر روز بهی چون ندهد
باغ پیرای نگه بر در و دهقان نیاز.واله هروی ( ازآنندراج ). || در این بیت نظامی کنایه است از مادر عروس که پرورنده عروس باشد :
که تا روشنک را چو روشن چراغ
بیارند با باغ پیرای باغ.نظامی ( شرفنامه چ وحید ص 253 ).

فرهنگ عمید

بوستان پیرا، باغبان، آن که گل ها و درختان باغ را پیراید.

فرهنگ فارسی

باغبان
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال کارت فال کارت فال ماهجونگ فال ماهجونگ فال حافظ فال حافظ فال قهوه فال قهوه