الیگودرز

لغت نامه دهخدا

الیگودرز. [ اَدَ ] ( اِخ ) نام یکی از بخشهای شهرستان بروجرد است که در جنوب خاوری بروجرد واقع و حدود آن به این شرح می باشد: از شمال به جاپلق ، از جنوب به اشترانکوه و زلقی ، از خاور به بربرود، از باختر به سیلاخور. جلگه و کوهستانی. هوای آن سردسیر و سالم است. این بخش از 407 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل گردیده.جمعیت آن در حدود 154333 نفر می باشد. زبان آنها لری بختیاری است. آب آن از رودخانه ، قنات و چاه. محصول آنجا غلات ، پنبه ، چغندر، حبوبات ، صیفی ، انگور و لبنیات است. شغل اهالی زراعت و گله داری. صنایعدستی زنان قالی و جاجیم بافی است. رودخانه های مهم آن عبارتند از: الیگودرز که از کوه ززم سرچشمه گرفته ، اراضی بخش را مشروب و در تابستان خشک می گردد. کوههای مهم آن عبارت است از اشترانکوه و قالی کوه که در جنوب خاوری الیگودرز واقع و تا خاک اصفهان ادامه دارد. راه آن اتومبیل رو است. ( فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).
الیگودرز. [ اَدَ ] ( اِخ ) شهرستانی است که در شمال لرستان واقع است و از بخشهای چوبه مار، چاپلق ، ماتون تشکیل شده است. جمعیت آن 127176 تن و مرکز آن الیگودرز دارای 9593 تن سکنه است. ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ فارسی

شهرستانی است که در شمال لرستان واقع است و از بخشهای چوبه مار چاپلق ماتون تشکیل شده است . جمعیت آن ۱۷۷۲۵۴ تن می باشد . مرکز آن الیگودرز ۲۳۴۶۶ تن جمعیت دارد .

دانشنامه عمومی

اَلیگودَرز مرکز شهرستان الیگودرز و در شرق استان لرستان و با جمعیت ۹۰٬۷۹۹ در سال ۱۳۹۵ بعد از خرم آباد، بروجرد و دورود و کوهدشتخطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب تمام کنندهٔ < /ref> بدون برچسب < ref> ( ) . الیگودرز در گذشته از چهار محلهٔ ورزندان، مجیان، ده تیرانی و ده محمدرضا تشکیل شده بود هرچند که توسعه اخیر شهر این مرز بندی را نامحسوس کرده است. این شهر از سال ۱۳۳۹ در مجلس شورای ملی نماینده دارد. بر اساس مستندات سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور، شهرداری الیگودرز از سال ۱۳۱۴ خورشیدی تأسیس شده و در سال ۱۴۰۱، درجه شهرداری این شهر ۸ بوده است.
در نام گذاری الیگودرز روایت های گوناگونی وجود دارد. از آن جمله، روایت ساکنان بومی شهر است. بر مبنای این روایت، واژه الیگودرز، ترکیبی از واژه آل به معنی خاندان و گودرز است. بر این اساس مردم الیگودرز خود را به گودرز پهلوان یکی از شخصیت های معروف شاهنامه نسبت می دهند که با گذشت زمان، ترکیب آل گودرز کم کم به الیگودرز تبدیل شد. وجود طایفه گودرزی در این شهر، این باور را تشدید کرده است و نیز در کتاب زبدة التواریخ جمال الدین عبدالله کاشانی اشاره ای به این منطقه شده است که در دوران اتابکان لرستان شاه رستم فرزندی به نام گودرز داشته است و گودرز صاحب دو فرزند بوده به نام مسلم و دیگری به نام علی که حکومت منطقه اشترینان را به مسلم داده و حکومت منطقه الیگودرز را به علی این احتمال نیز وجود دارد که نام این شهر از علی فرزند گودرز گرفته شده باشد. نشانه های تاریخی نشان می دهد که در محدوده شهر الیگودرز در حدود هفده قرن پیش از میلاد، تمدن هایی وجود داشته است. البته در تپه های شمال غربی آثاری کشف شده است که به دوران پیش از اشکانیان و هخامنشیان تعلق دارد. برخی دیگر نیز وجه تسمیه آن را از واژه آلیورز یا آل ورز دانسته اند. در گذشته این منطقه بخش عمده ای از گندم غرب ایران را تولید می کرد و به خاطر پربار بودن محصول گندم ها به رنگ قرمز درمی آمدند به همین خاطر عده ای معتقدند این نام ترکیبی از کلمهٔ آل به معنای قرمز و ورز به معنای کشت است. همچنین این نام را آمیزه ای از دو واژه اَل به معنای عقاب و گودرز دانسته اند. بهترین وجه تسمیه ای که با توجه به آواشناسی و تاریخ و همچنین مستندات کشف شده از مکان هایی مانند روستای گورچین بر نام این شهر مرتب است، واژهٔ ( آل گودرز ) است، یعنی مکانی که آل و خاندان گودرز که احتمالاً منظور همان گودرز کشواد است، در این مکان ساکن بوده اند.