باب انار
دانشنامه عمومی
در رابطه با نام باب انار نقل شده چون این شهر مناسب کشت انار مرغوب است و باغ های انار در آن فراوانند؛ باب انار نامیده شده. «باب» در اصطلاح زبان فارسی معنای مناسب می دهد و باب انار در کل یعنی «مناسب انار».
خفر در زمان هخامنشیان دارای رونق بوده چنانچه در الواح گلی تخت جمشید نیز از خفر با نام «کبرپیش» یاد شده است. در یکی از این الواح «اَرتَخم» حاکم فسا، مزد ۱۵۰ کارگری که در بشی یا ( فسای کنونی ) و کبرپیش ( خفر ) کار می کردند از خزانه دار کل پارس «راتی بیندا» خواسته است. آرامگاه جاماسب حکیم در روستای کراده در منطقه خفر نیز مربوط به دوران هخامنشی است و نشان از رونق خفر در آن دوران دارد. قابل بیان است که در کتب مختلف کردیه چوبین خواهر بهرام چوبین و سردار سپاه ساسانی نیز از مردمان خفر بوده است.
در دوره ساسانیان، خفر یکی از رستاقهای کوره اردشیر خوره بود. جغرافی نویسان سده چهارم، خفر را ناحیه و شهری مشروب از رود سَکّان دانسته اند. در سده ششم شهر خفر از شهر کوار بزرگ تر بود و هوای لطیف، آب گوارا، غلات، میوه های سردسیری و گرمسیری و جامع و منبر داشت. در سده هفتم، یاقوت حموی ( ذیل «خبر» ) آن را شهرکی نزدیک شیراز ذکر کرده است. در سده هشتم حمداللّه مستوفی ( ص ۱۱۶–۱۳۳ ) خفر را شهری آباد و دارای قلعه مستحکمی به نام تیرخدا ( تیرخدای؛ واقع در کوهی بلند نزدیک خفر ) معرفی کرده است. این قلعه در سده هشتم، مدتی در اختیار حکام آل مظفر بود. در سده یازدهم، شاردن و تاورنیه در مسیر سفرشان از شیراز به جهرم و بندرعباس از کاروان سرای خفر یاد کرده اند.
در نیمه دوم سده دوازدهم علی مردان خان زند که با احمدخان ذوالقدر ( حاکم جهرم ) منازعه داشت، آسیبهایی به بلوک خفر رساند. در دوره ناصرالدین شاه قاجار، اعتمادالسلطنه بلوک خفر را مشروب از رود خفر، به طول شانزده و عرض نیم تا ۱٫۵ فرسخ دانسته و از شکار کبک و دراج در آنجا یاد کرده است. در همین دوره، فسائی نیز مطالبی از خفر آورده است. او بلوک خفر را به مرکزیت آبادی خفر با حدود صد خانه ذکر کرده و از فراورده های سردسیری و گرمسیری آنجا یاد کرده است. در اوایل دوره پهلوی، بلوک خفر جزو بلوکات ولایات خمسه فارس، دارای چهل آبادی و ۲۶٬۰۰۰ سکنه بود.
دانشنامه آزاد فارسی
(یا: خَفر) شهری در استان فارس، شهرستان جهرم، و مرکز اداری بخش خَفر. در منطقۀ کوهستانی به فاصلۀ ۶۳ کیلومتری شمال غربی جهرم و ۳۵ کیلومتری جنوب سروستان، سر راه جهرم به شیراز و کنار رودخانۀ قره آغاج، قرار دارد و ارتفاع آن ۱,۳۵۰ متر است. اقلیم این شهر معتدل و خشک است. جمعیت آن ۱,۹۳۶ نفر است (۱۳۸۵).
