اِپیدرم ( به انگلیسی: Epidermis ) * یا روپوست* به همراه لایه شاخی لایهٔ بیرونی پوست است که همراه با درم تشکیل پوست بدن را می دهند. اپیدرم دارای بافت پوششی سنگفرشی مطبق است. اپیدرم مرزبندی اصلی در سطح بدن است و آن را در برابر محیط ایمن می کند. سلول های اصلی اپیدرم کراتینوسیت ها هستند. در انسان، نازک ترین لایه اپیدرم در پلک ها ( ۰/۱ میلی متر ) و ضخیم ترین آن در کف دست ها و پاها ( ۱/۵ میلی متر ) است. از نظر رویان شناسی، روپوست از لایهٔ جنینی اکتودرم منشأ می گیرد. معمولا یک لایه ای از یاختەها می باشند که روی برگ ها، گلها، ریشهها، و شاخههای گیاهان را پوشش می دهند. این لایه، مرزی میان گیاه و محیط پیرامونی اش را پدیدمی آورد. روپوست در جلوگیری از هدرروی آب ( با استفاده از لایه پوستک روی آن ) - داد و ستد گازها، تراوش ماده های دگرگشتی، و درون کشی آب و کانیها ( به ویژه در ریشهها ) نقش دارد
