باران زده

لغت نامه دهخدا

باران زده. [ زَ دَ / دِ] ( ن مف مرکب ) باران دیده. میرحسن دهلوی :
با رخ خوی کرده بر بام آمدی
چون گل نوخاسته باران زده.( ازآنندراج )و رجوع به دِمزن شود.