بار شکسته

لغت نامه دهخدا

بار شکسته. [ رِ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) مجلس پادشاهی پایان یافته. بارگسسته. بهم خورده. تمام شده. خاتمه یافته :
هرگز نشود دامن زایر بدر او
از شِستَن و نایافتن بار شکسته.سوزنی.و رجوع به بار گسستن شود.