باد بهاران

لغت نامه دهخدا

باد بهاران. [ دِ ب َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) باد بهار. نسیم بهار :
آب حیوان تیره گون شد، خضر فرخ پی کجاست
خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد؟حافظ.رجوع به باد بهار شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم