لغت نامه دهخدا اهل باطن. [ اَ ل ِ طِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) صاحب دل. ( آنندراج ). مقابل اهل ظاهر و صورت. آنانکه بتأویل قرآن استناد کنند. اهل تأویل. و رجوع به جامعالحکمتین ص 297 و فهرست آن شود.
