انیار

لغت نامه دهخدا

انیار. [ اَن ْ] ( ع اِ ) ج ِ نیر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). یوغ.( آنندراج ). || چوب جولاهگان. ( آنندراج ).
- ناقه ذات نیرین و ذات انیار ؛ ناقه ای کلانسال که در آن بقیه ای باشد. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ).

گزارش محتوای نامناسب