لغت نامه دهخدا
- دامن اندرکشیدن ؛ دامن جمع کردن :
چو خورشید تیغ از میان برکشید
شب تیره زو دامن اندر کشید.فردوسی. || درکشیدن. بدرون کشیدن. بداخل کشیدن :
برادر چو روی برادر بدید
کمان را بزه کرد و اندرکشید.فردوسی.- روی اندرکشیدن ؛ مخفی شدن. نهان شدن. ( از یادداشتهای مؤلف ) :
شیر گردون روی همچون خارپشت اندرکشید
چون شود نیلوفرتیغ تو گلگون در شکار.سیدحسن غزنوی.- زبان اندرکشیدن ؛ کنایه از خاموشی گزیدن :
چون طمع یکسو نهادم پایمردی گو مباش
چون زبان اندرکشیدم ترجمانی گو مباش.سعدی. || گستردن. پهن کردن :
و امسال پیش از آنکه بده منزلی رسد
اندرکشید حله بدشت و بکوهسار.فرخی. || نوشیدن. بیکبار نوشیدن :
بروی شهنشاه جام نبید
بیک دم همانگاه اندرکشید.فردوسی. || حرکت کردن. رفتن :
و از آنجا سوی پارس اندرکشید
که در پارس بد گنجها را کلید.فردوسی.بسوی حصار دژ اندرکشید
بیابان بیره سپه گسترید.فردوسی.فریدون کمر بست و اندرکشید
نکرد آن سخن را بدیشان پدید.فردوسی.بفرمود تا لشکری برکشید
گرازان سوی خاور اندرکشید.فردوسی.- سر اندرکشیدن ؛ بالا رفتن :
ازین پس چو من تیغ کین برکشم
وزین کوه خارا سراندر کشم.فردوسی. || روی آوردن :
سوی پارس فرمود تا برکشید
براه بیابان سر اندرکشید.فردوسی.و رجوع به سرکشیدن و کشیدن شود.
- لشکر اندرکشیدن ؛ لشکر حرکت دادن. لشکر بجنگ بردن. لشکرکشی کردن :
وزآن جایگه لشکر اندرکشید
بره بر دژی دیگر آمد پدید.فردوسی.وزآن جایگه لشکر اندرکشید
سوی آذر آبادگان برکشید.فردوسی.برادر چو روی برادر بدید
بنیرو شد و لشکر اندرکشید.فردوسی.و رجوع به لشکر کشیدن شود.
|| گذشتن. سپری شدن :
