دانشنامه اسلامی
عظم (۱۲۸ بار)
(بر وزن عنب)بزرگی. خلاف صغر. راغب گوید: اصل آن از «کبرعظمه» (استخوانش بزرگ شد) است سپس به طور استعاره به هر بزرگ گفته شد محسوس باشد یا معقول، عین باشد یا معنی. . هر که محترمات خدا را تعظیم کند و بزرگ و محترم بدارد آن برای او پیش خدایش بهتر است. . «یُعظم» از باب افعال است یعنی مزد او را بزرگ میگرداند. عظیم: بزرگ. خواه محسوس باشد مثل . . و خواه معقول و معنوی نحو . .
از اسماء حسنی است .مراد از آن قهراً عظمت واقعی و معنوی است نه مثل عظمت جسم. عظیم را عظیمالشأن و پادشاه معنی کردهاند ولی ظهور کلمه در عظمت معنوی است. مثل محیط و قادر بودن. این کلمه در قرآن مجید شش بار وصف ذات باری تعالی آمده است یکی آیه فوق ایضاً . . . و . ایضاً در وصف افعال خدا آمده است مثل «ذوُالْفَضْلِ الْعَظیمِ». همچنین در وصف: عذاب، اجر فوز، عرش، کرب، کیدزنان و غیره به کار رفته است.
