اقطاع ده

لغت نامه دهخدا

اقطاع ده. [ اِ دِه ْ ] ( نف مرکب ) کسی که زمین را باقطاع به کسی دهد :
این ده که حصار بیهشان است
اقطاع ده زبون کشان است.نظامی.اقطاع ده سپاه موران
اورنگ نشین بخت کوران.نظامی.رجوع به اقطاع شود.