افتر
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵، جمعیت این روستا ۹۱۴ نفر ( ۲۲۰ خانوار ) بوده است. بخش قابل توجهی از جمعیت افتر در سال های اخیر به شهرهای سمنان، تهران، ساری، آمل، بابل، نور و سرخه مهاجرت کرده اند. همچنین زبان بومیان این روستا نیز گویش افتری می باشد گویش افتری گویشی از خانواده زبان های کومشی می باشد که توسط مردم روستای اَفتَر ( هَفدَر ) ، از توابع شهرستان سرخه، استان سمنان صحبت می شود که همچون گویش سنگسری تحت تأثیر زبان مازندرانی ( طبری ) قرار دارد. گویش افتری برای تمامی گویشوران زبان های کومشی همچون سمنانی، سرخه ای و غیره قابل فهم می باشد.
به خاطر وجود معدن ها و کارخانه های گچ در اطراف روستا و وجود مراتع، دامداری مبتنی بر کوچ، کامیون داری، باغداری و زراعت از شغل های اصلی مردم افتر به شمار می روند.
آثار باستانی و اماکن مذهبی روستای افتر از این قرارند:
• قلعهٔ افتر
• امامزاده علی افتر
• مغار افتر
• امامزاده اسماعیل
عشایر افتری در تابستان به سه روستای ذیل ( به ترتیب وسعت و جمعیت ) واقع در شهرستان فیروزکوه کوچ می کنند:[ نیازمند منبع]
• ییلاق طارن: متشکل از طایفه های حمیدی، عمادی، زیاری ، محمودی و ولی است.
• ییلاق کلارخان: این ییلاق افتری ها فقط محل اسکان طایفهٔ زیاری ها می باشد.
• ییلاق گورسفید: متشکل از طایفه های حمیدی، زیاری، حیدری؛ محمودی، جلالی، عمادی، ولی، طیبی و نوروزی.
عشایر طایفه مستقل افتری ۴٫۲ درصد از جمعیت عشایری استان سمنان را شامل می شوند و تنها عشایر مستقل شهرستان سرخه می باشد. بر اساس آمار سال ۱۳۷۷ جمعیت عشایر افتری برابر با ۳۹۲ نفر ( ۷۹ خانوار ) بوده است که از این لحاظ مرتبه ۱۵۹ را در بین ۵۹۲ طایفه مستقل کشور دارا بوده اند.
